Moje przywiązanie do Chopina ma dość traumatyczne podłoże. Dziecięciem będąc byłem katowany konkursami Chopinowskimi powtarzanymi w telewizorze przy byle okazji, dźwięki melodii wydobywających się z telewizora zawsze kojarzone były z wierzbami i jesiennym ponurym klimatem i niedomaganiem na zdrowiu omawianego bohatera. Pomny wszystkich swoich traumatycznych doświadczeń, chciałem nadać Chopinowi nieco innego wymiaru, przejść swego rodzaju auto terapię. Stąd też przy okazji pewnego konkursu wzięło się kilka żartów na jego temat, które miały choć w delikatny sposób dodać koloru do tych jesienno wierzbowych wspomnień. Oto dwie ilustracje dzięki, którym etiuda rewolucyjna zupełnie inaczej mi się kojarzy niż do tej pory, czego wszystkim życzę, bo jak wiadomo wszem i wobec- Chopin wielkim muzykiem był !

Chopin na wesoło

polonez chopina- totalny demoll